Mijn kantoor is aan het verbouwen. Elke dag kom ik binnen via de achterdeur, want de voordeur is omgeven door ijzeren hekken die jou uit de gevarenzone houden. Er stort namelijk wel eens wat puin naar beneden. Wat beton, hout, een ijzeren plaat, misschien wel wat schroefjes of gruis. Maar gelukkig valt dat allemaal regelrecht in de rolcontainer die speciaal daarvoor is gehuurd, en op precies de juiste plek staat. Dat is nog eens handig!

Verbouwing.

Op mijn werk is het nu al maanden ijskoud. Dit komt omdat de bouwvakkers vooral aan de buitenkant van het gebouw werken, maar hun kantoor en werkplaats op de begane grond aan de binnenkant zit. Ze lopen constant naar binnen en naar buiten en daarom staat de voordeur en de achterdeur standaard open nu. Zeker in de ongure wintermaanden is dit niet te doen. De wind giert overal door heen en horen we op de gang vaak loeien. Gelukkig hebben we een deur tussen de gang en ons kantoor, maar de intense kou voelen wij al als je je hand op de deur legt.
De bouwvakkers zelf lijkt het allemaal weinig te doen. Het zijn keiharde mannen in dikke truien en vesten, met mutsen en helmen op en beschermende handschoenen. Hele blokken hout worden heen en weer gesleept. Eigenlijk hebben wij het nog best goed in ons semi warme kantoortje.

Afval.

Wat wel prettig is, is dat wij ons afval van de bouwvakkers direct ook in een rolcontainer kunnen storten. Zij hebben er namelijk twee; eentje voor het grofafval zoals hout, gruis, steen, en alles wat van een gebouw af komt als je er in gaat boren en er tegen gaat slaan. In de andere rolcontainer liggen zakken met normaal afval, het afval dat je krijgt als je met een groep mensen samen werkt. Denk aan papieren bekertjes waar koffie in zat, half opgegeten boterhammen, lege zakken chips, zakdoeken, verpakkingen, en flessen.

 

Doorbijten.

De verbouwing duurt helaas nog wel even. Ze zijn een compleet nieuwe verdieping aan het toevoegen aan het gebouw, en wij zitten op de eerste verdieping. Er moest al een keer worden doorgelucht na een heftige chemische verf was omgevallen, en soms moeten we even de meterkast leeghalen. Het meeste overlast hebben wij eigenlijk meer van het geluid. Het constante boren is een doorn in het gehoor, om het maar zo te zeggen. Daarnaast schalt de radio van 's ochtends zeven uur tot 's avonds zeven uur. Gelukkig hebben wij koptelefoons op. En ach; ons gebouw wordt er alleen maar mooier van, toch?